باارزش‌ترين شاخه اين درخت، شاخه وجود انسان است. چرا چنين است؟ چون پرمنفعت‌ترين ميوه آفرينش را خدا در اين شاخه قرار داد، و با قرار دادن عقل در وجود ما، پروردگار عالم ما را گرامى داشت و احترام كرد و به ما ارزش داد. اهل دل وقتى آيه‌ «وَ لَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِى آدَمَ»[1] را مى‌خواهند تفسيركنند، در برابر اين پرسش كه بنى‌آدم به چه چيزى كرامت پيدا كرده است، مى‌گويند، به عقل. چون اين عقل، واسطه بين ما و بين همه حقايق عالم هست. بزنطى وقتى از حضرت رضا (ع) پرسيد، ما حقيقت را به چه وسيله‌اى درك كنيم و به سراغ چه كسى برويم؟ فرمودند: «الْعَقْلُ»؛ با عقل است كه مى‌توانيد خدا را بشناسيد؛ با عقل است كه مى‌توانيد نبوت را بفهميد؛ با عقل است كه ولايت اولياى خدا را درك مى‌كنيد. امام صادق (ع) مى‌فرمايد: با عقل است كه خدا عبادت مى‌شود؛ با

[1] 1. اسرى: 70.