سر و كار شما را با كسانى انداخته كه دستشان وجيبشان بيش از همه افراد عالم، پر است.

براى اين جاى روايت كه مى‌خواهم آن را براى شمانقل كنم، من كف پاى ابوذر را مى‌بوسم. ابوذر كه اصرار غلام‌هاى عثمان را ديد ونمى‌خواست دروغ ولو مصلحت‌آميز بگويد، به آن‌ها گفت: برويد به عثمان بگوييد كه درحق من اشتباه كردى. اشتباهت هم اين بود كه فكر كردى من فقيرم و تهيدست و براى هميناين دويست دينار را براى من فرستادى. به عثمان بگو، هيچ كسى فعلًا سرمايه من را دراين عالم ندارد، و گفت: «فَمَاأَصْنَعُ بِهَذِهِ الدَّنَانِيرِ لَا وَ اللَّهِ حَتَّى يَعْلَمَ اللَّهُ وَأَنِّى لَا أَقْدِرُ عَلَى قَلِيلٍ وَ لَا كَثِيرٍ وَ لَقَدْ أَصْبَحْتُ غَنِيّاًبِوَلَايَهِ عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ وَ عِتْرَتِهِ الْهَادِينَالْمَهْدِيِّينَ الرَّاضِينَ الْمَرْضِيِّينَ الَّذِينَ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ‌