به زشتى ها و امور پست و بى ارزش مورد تاخت و تاز قرار دهند ، بلكه مى كوشد قلب را تبديل به حرم خدا و عرش رحمان نمايد و عمق دل را آيينه ى جلوه ى الهامات كند و نفس و باطن را با امور ارزشى و حقايق عرشى زينت دهد و دايره ى وجودش را محل تجلى معارف الهى قرار دهد و اعضا و جوارحش را در خدمت به خلق و عبادت ربّ به كار گيرد و از وجود خويش منبعى از فضايل و كرامات بسازد و با كليد ايمان و عمل و اخلاق تمام درهاى رحمت و سعادت را به روى خود باز كند و خويش را مطلع الفجر آيات حضرت رب العزّه نمايد .

اى دل ار ننگ دارى از نقصان ^^^ جز سلوك ره كمال مكن

هرچه عقل اندر او بود دستور ^^^ جز بدان كار اشتغال مكن

شرف نفس اگر همى خواهى ^^^ با فرومايه قيل و قال مكن

عرض نفس نفيس را هرگز ^^^ در پى مال پايمال مكن

منت از دوست بهر دينارى ^^^ ور بود حاتم احتمال مكن

عجز و بيچارگى به هيچ سبيل ^^^ دشمن ار هست پور زال مكن

بشنو اندرزهاى ابن يمين ^^^ چون مفيد است ز آن ملال مكن[1] ^^^

سخنى از عبدالرزاق كاشانى

حكيم بزرگ كمال الدين عبدالرزاق كاشانى در شرح منازل السائرين در معرفى آنان كه همه ى عمر دنبال آراسته شدن به ارزش ها بودند و از اين طريق به مقصد اعلى رسيدند مى فرمايد :

زحمت كشيدگان در اين راه كه خود را به وسيله ى ايمان و عمل در اختيار حضرت حق قرار دادند ، كسانى هستند كه خداى مهربان هنگامى كه شايستگى

[1] سنايى غزنوى .