چنين كارى كه بايد گفت تلافى كردن بدى به خوبى است از زيباترين حالات اخلاقى و از نقاط قوّت روحى و از بهترين كارهاى انسان است .

بياييد ياران به هم دوست باشيم ^^^ همه مغز ايمان بى پوست باشيم

نداريم پنهان ز هم عيب هم را ^^^ كه تا صاف و بى غش به هم دوست باشيم

بود غيب ما و شهادت برابر ^^^ قفا هم به طورى كه در روست باشيم

بود دوستى مغز و اظهار آن پوست ^^^ چه حيف است ما حامل پوست باشيم

چو ما را به حق دوستى مى رساند ^^^ بياييد با دوستى دوست باشيم

مكافات بد را نكويى بياريم ^^^ اگر بد كنيم آن چنان كوست باشيم

بكوشيم تا دوستى خوى گردد ^^^ به هر كو كند دشمنى دوست باشيم

نداريم كارى به پنهانى هم ^^^ همين ناظر آنچه در روست باشيم

ز اخلاق مذمومه دل پاك سازيم ^^^ بر اطوار يارى كه خوشخوست باشيم

بود سينه ها صاف و دل ها منور ^^^ چو آيينه كان مظهر روست باشيم[1]

احسان پيامبر به اهل مكه

پيامبر بزرگوار اسلام سيزده سالى كه در شهر مكه مردم را به هدايت الهى فرا خواند از ناحيه ى مردم دچار آسيب ها و رنج ها و بلاهاى گوناگونى شد .

برخى از يارانش را با شكنجه هاى گوناگون كشتند ، عده اى را از ديار و وطن آواره كردند ، گروهى را به شدت مورد آزار قرار دادند و از هر جهت به خود آن حضرت سخت گرفتند و او را به آزارهاى بدنى و روحى دچار ساختند ، تهمت جنون و سحر و دروغگويى به او زدند و بارها با سنگ و چوب به وى حمله كردند ، پس از مهاجرت به مدينه جنگ هاى سختى به او تحميل نمودند .

[1] فيض كاشانى ، ديوان اشعار ، غزل 611 .