شهادت رسيد . سبب شهادت او اين بود كه روزى متوكل به او گفت : دو فرزند من معتز و مؤيد نزد تو محبوب ترند يا حسن و حسين ؟ ابن سكّيت در پاسخ آن مرد ياوه گو و ستمگر خيانت پيشه فرياد زد : به خدا سوگند قنبر خادم على بن ابى طالب (عليه السلام) از تو و دو فرزندت نزد من بهتر است .

متوكل به كارگزارانش گفت : زبانش را از پشت سرش بيرون بكشيد . آن خادمان طاغوت هم به فرمان ارباب خود اين كار را انجام دادند و آن مرد الهى با چشيدن اين زجر و آسيب دردآور به شرف شهادت رسيد .

علامه ى مجلسى مى فرمايد : گرچه اين بزرگان وجوب تقيه را مى دانستند ولى خشمشان براى خداگويى هنگام شنيدن اين اباطيل احتياط از كفشان مى برد و وادارشان مى كرد كه حق را بگويند گرچه به زيان آنان باشد[1] .

4 ـ صله ى رحم

زيارت اقوام و خويشان و رفت و آمد با آنان و گره گشايى از مشكلات ايشان و شاد كردن قلوبشان از امورى است كه در قرآن مجيد و روايات به انجام آن سفارش بسيار و تأكيد فراوان شده است گرچه آنان پيوندشان را با انسان بريده باشند .

از رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) روايت شده است :

صِل مَن قَطَعَكَ[2] .

با خويشاوندى كه پيوندش را با تو بريده است صله ى رحم داشته باش .

سِرْ سَنَةً ، صِلْ رَحِمَكَ[3] .

[1] الكنى والالقاب : 1 / 309 .

[2] كنز الفوائد : 2 / 31 ، فصل من عيون الحكم ; بحار الانوار : 74 / 173 ، باب 7 .

[3] نوادر الراوندى : 5 ; مستدرك الوسائل : 15 / 234 ، باب 11 ، حديث 18097 .