گفت: شريك! نمى‌گذاريم از اين دربار بروى، مگر بعد از اين كه يكى از اين سه كار را قبول كنى: يا رئيس قو قضائى مملكت بشوى (كه به تعبير عربى آن روز، قاضى‌القضات مى‌شود)، و اگر هم اين شغل را قبول نمى‌كنى، به جاى آن، شغل معلمى بچه‌هايم را بپذير. اين جا ما به تو اتاقى مى دهيم و تو هر روز بايد بيايى و به بچه‌هايم درس بدهى. اگر اين كار را هم نمى‌پذيرى، امروز ناهار پيش ما بمان. شريك بن عبدالله بن سنان نخعى به فكر رفت كه اگر در نهايت به هر سه پيشنهاد خليفه نه بگويد، آخرش اين خواهد بود كه خليفه دستور مى‌دهد كه جلاد گردنش را بزند و او در اين صورت، جزو شهداى اصيل عالم مى‌شود، و سخن گفتن با خود را ادامه داد كه: اگر منصب قاضى‌القضاتى مهدى (خليفه عباسى) را بپذيرد، با اين كار، خود را در لبه جهنم قرار مى‌دهد، و از طرفى، در صورت پذيرفتن پيشنهاد معلمى بچه‌هاى خليفه، ممكن است آن‌ها پيش او درس بخوانند و فردا رئيس مملكت بشوند و مثل پدرشان بر تمام‌