پيغمبر (ص) به محض اين كه به اين شكل خبر شهادت حسن و حسين (ع) خود را شنيد، زار زار در معراج گريه كرد. خطاب رسيد حبيب من! گريه تو براى من سخت است، گريه نكن! گريه نكن! گفت: خدايا! اين محبت به بچه‌ها را مگر خودت به آدم نمى‌دهيد؟ دلم مى‌سوزد. درباره كريم دارم مى‌گويم. گفت: حبيب من! اگر دلت مى‌خواهد نسوزد، من پرونده شهادت حسن و حسين (ع) تو را ببندم و در برابرش، تو نبايد در قيامت به يك نفر از امتت كار داشته باشى. از كلّ آن‌ها خودم حساب مى‌كشم و از شفاعت ديگر خبرى نيست و ما با هم معامله مى‌كنيم. جواب را ببين. پيغمبر (ص) گفت: مگر مى‌شود كه من دارا باشم و در قيامت از دارايى‌ام به فقيرى ندهم. گفت خدايا! اگر نور دو چشمم، زهرا (س)، هم با اين دو تا بچه كشته بشود، شفاعت مرا از امّتم نگير!