پيش گفتار

اين فقير در سن يازده سالگى همراه پدرم در شبهاى ماه مبارك رمضان در يكى از جلسات معروف مذهبى تهران شركت مى كردم ، در آن جلسه مرحوم آيت الله حاج سيد محمد مهدى لاله زارى كه عالمى عامل و وارسته بود ، با بيانى سحرانگيز معارف الهى را جهت هدايت مردم بيان مى كرد و شبهاى جمعه دعاى شريف كميل را با لحن ملكوتى و قلبى سوزان و چشمى اشك ريزان در تاريكى مطلق قرائت مى كرد بصورتى كه كسى در آن دعا شركت نداشت مگر اينكه تحت تأثير آن دعاى معنوى و لحن پرشور و پر سوز آن مرد خدا قرار مى گرفت .

من هم مانند ديگر مردم از طريق عاشقانه خواندن او مجذوب اين دعاى با عظمت شدم ، دعايى كه از افق قلب مولاى عارفان و امام عاشقان براى تصفيه ى جان مردم و زمينه سازى براى توبه ى گنهكاران طلوع كرده است .

اول بارى كه اين دعا را در آن مجلس شنيدم پس از سه روز بتوفيق حق حفظ نمودم و شبهاى جمعه در ميان خانواده يا جمع دوستان همكلاسى خود مى خواندم .

پس از آنكه به حوزه ى عليمه ى قم مشرف شدم و مدتى از تحصيلاتم گذشت