وظايف خود كوتاهى نماييم. لازم است علماى بلاد و خطباى محترم علاوه بر آن كه مجالس عزادارى را هر چه باشكوه‌تر انجام مى‌دهند، ابعاد معنوى و علمى آن حضرت را مورد توجّه خاص قرار دهند و بحمداللَّه مكتب تشيّع مشحون از استدلال و منطق است و اهل انصاف و تدبّر به راحتى در برابر آن خضوع مى‌نمايند.

دشمن، امروزه به خوبى دريافته است كه براى تهى نمودن اين ملّت و سيطره بر امور آنان، بايد آنچه را كه تجلّى اعتقادات و ايمان مردم است، خاموش و كم‌رنگ سازد، روزى با جهالت تامّ و تمام، گريه و عزادارى بر حضرت سيّدالشهداء عليه السلام را امرى لغو، و مورد شبهه قرار داده و روزى در شهادت فاطمه زهرا عليها السلام ترديد مى‌كند؛ در حالى كه اين امر از واضحات تاريخ اسلام است.

معاندان بدانند اگر به خيال خود در شهادت آن حضرت شبهه‌اى را القاء كنند، هرگز نمى‌توانند در مظلوميّت ايشان و ستم‌هايى كه بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله به ايشان وارد شد [1]، خدشه‌اى را تصوّر نمايند؛ عمر

[1]. از جمله ظلم‌هايى كه به ايشان وارد شد هجوم به خانه او و آتش زدن آن وضرب و جرح او براى مجبور كردن على عليه السلام به بيعت و محروم كردن او از ميراث و مصادره فدك و ... كه به بعضى از منابع آن اشاره مى‌كنيم:

مسند احمد 1: 19 ح 9 و ص 20 ح 14، صحيح بخارى 4: 252 ح 3711 و 3712، سنن أبي داوود 3: 245- 255 ح 2963- 2977، تاريخ طبرى 3: 207- 208، السنن الكبرى بيهقى 9: 428- 441 ح 12998- 13015، تاريخ يعقوبى‌