مقدمه‌

مقتضاى حكمت بالغه الهيه، خلقت نوع بشر به عنوان يك موجود آزاد و انتخابگر و نتيجه‌ى آن گوناگونى انسان‌ها در مقام عمل است «إِمَّا شَاكِراً وَإِمَّا كَفُوراً» [1] در اين ميان رحمت مطلقه الهيه نيز كه غايه القصواى خلقت بشر به آن منتهى مى‌شود، راه رسيدن به كمال و استحقاق رحمت خود را براى او فراهم كرد تا در ميدان عمل با اختيار خود به آن نائل گردد.

«وَلَوْ شَاءَرَبُّكَ لَجَعَلَ لنَّاسَ أُمَّهً وَحِدَهً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ * إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَ لِكَ خَلَقَهُم ...» [2] و بدين منظور با انتخاب بهترين ابناء بشر، ارسال رسل انجام گرفت و با انزال كتب بهترين برگه‌هاى هدايت نوع انسان بدو ابلاغ شد.

و پوشيده نيست كه امر هدايت بشر از بالاترين مراتبش تا پايين‌ترين منازلش بر عهده كسانى قرار گرفته است كه از جهت اخلاقى از رذائل پيراسته و به مكارم آراسته باشند، چرا كه ره‌يافتگانند كه مى‌توانند رهنما باشند «... أَفَمَن يَهْدِى إِلَى لْحَقِّ أَحَقُّ أَن يُتَّبَعَ أَمَّن لَّا يَهِدِّى إِلَّا أَن يُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ‌». [3] بالاترين مرتبه هدايت بشر بر عهده انبيا است، كه خداوند متعال برترين‌ها را بر

[1]. انسان: 76.

[2]. هود: 118.

[3]. يونس: 35.