درس ششم‌ [1] غفلت‌

قال الله تبارك و تعالى فى كتابه الكريم: (ذلِكَ لِمَنْ خافَ مَقامى وَ خافَ وَعيدِ). [2]

كتاب تحف العقول در تفسير اين آيه، روايتى را از حضرت سجّاد (ع) نقل كرده است كه مى‌فرمايد:

«وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ! أَنَّهُ مَنْ خَافَ الْبَيَاتَ تَجَافَى عَنِ الْوِسَادِ وَ امْتَنَعَ مِنَ الرُّقَادِ وَ أَمْسَكَ عَنْ بَعْضِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ مِنْ خَوْفِ سُلْطَانِ أَهْلِ الدُّنْيَا فَكَيْفَ وَيْحَكَ يَا ابْنَ آدَمَ مِنْ خَوْفِ بَيَاتِ سُلْطَانِ رَبِّ الْعِزَّهِ وَ أَخْذِهِ الْأَلِيمِ وَ بَيَاتِهِ لِأَهْلِ الْمَعَاصِى وَ الذُّنُوبِ مَعَ طَوَارِقِ الْمَنَايَا بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ فَذَلِكَ الْبَيَاتُ الَّذِى لَيْسَ مِنْهُ مَنْجًى وَ لَا دُونَهُ مُلْتَجَأٌ وَ لَا مِنْهُ مَهْرَبٌ فَخَافُوا اللَّهَ أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ مِنَ الْبَيَاتِ خَوْفَ أَهْلِ التَّقْوَى فَإِنَّ اللَّهَ يَقُولُ: (ذلِكَ لِمَنْ خافَ مَقامِى وَ خافَ وَعِيدِ).

فَاحْذَرُوا زَهْرَهَ الْحَيَاهِ الدُّنْيَا وَ غُرُورَهَا وَ شُرُورَهَا وَ تَذَكَّرُوا ضَرَرَ

عَاقِبَهِ الْمَيْلِ إِلَيْهَا فَإِنَّ زِينَتَهَا فِتْنَهٌ وَ حُبَّهَا خَطِيئَهٌ». [3]

[1]. اين درس در جلسه ششصد و سى و ششم خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.

[2]. اين [موفقيّت‌] براى كسى است كه از مقام [عدالت‌] من بترسد و از عذاب [من‌] بيمناك باشد! (ابراهيم، آيه 14)

[3]. اى بندگان خداوند! بدانيد هر كس به شبيخون دشمن بينديشد و از قدرتهاى دنيا بيم داشته باشد، از بستر نرم كناره مى‌گيرد، از خواب چشم مى‌پوشد و چندان به خورد و خوراك نمى‌پردازد. پس اى انسان!، واى بر تو از ترس شبيخون خداوند عزيز، و مؤاخذه دردناك او، و شبيخون او به معصيت‌كاران و گنهكاران با اين مرگهاى نابهنگام شبانه‌روز! اين شبيخونى است كه از آن نمى‌توان گريخت، و پناهگاه و گريزگاهى ندارد. اى مؤمنان! از عذاب خداوند بترسيد، به اين شبيخون بينديشيد كه خداوند مى‌فرمايد: «اين وارث زمين شدن براى كسى است كه از مقام و از وعيدهاى من بترسد.» از جلوه‌هاى اين زندگى دنيا و فريب و شرهايش حذر كنيد، پايان زيانبار تمايل به آن را در نظر بگيريد، چرا كه زيور آن فتنه و محبتش گناه است. (تحف العقول، ص 272)