استنباط كرده بودند، چه حملاتى به قصاص و انقلاب كردند؛ اما آنان به خاطر طرز فكر خاصى كه در برخورد با مسائل داشتند برايشان سنگين بود و چه بسا خيال مى‌كردند كه اين نقطه ضعفى براى انقلاب است و از اين راه مى‌توانند ضربه‌اى به انقلاب بزنند. مقصود من آنها نيستند، بلكه مراد بنده، جامعه خودمان است.

با تبليغات سويى كه دنيا در مورد اين مسائل دارد، اين وظيفه ما است كه اولًا؛ خود ما فلسفه اين احكام را با آن ضابطه‌هاى صحيح، مورد بررسى و مطالعه قرار دهيم و ثانياً؛ مردم را، تا حد امكان با فلسفه اين احكام آشنا كنيم.

دنيا مى‌گويد: كسى كه قتلى انجام مى‌دهد بيمار است و تنها بايد او را تحت درمان قرار داد و مداوا كرد و با اين بيان، شبهاتى را به ذهن مردم وارد مى‌كنند؛ در صورتى كه انسان مى‌تواند با مطالعه و مراجعه به علل و فلسفه اين احكام كه اكثراً بسيار روشن و قابل قبول است، تاحدى اين موضوع را با تبيين صحيح براى مردم روشن كند. به عنوان مثال، در يكى از جلسات گذشته‌ [1] مطالبى را در باب قصاص مطرح كردم و در نهايت مشخص شد كه حيات و امنيت نفسى جامعه به قصاص بستگى دارد.

در همين جريانى كه چندى پيش در قم به عنوان رجم به وقوع پيوست، در ذهن مردم اين سؤال به وجود آمد كه مگر چه شده كه يك انسان را با بدترين نوعِ كشتن، به قتل مى‌رسانند؟!

بايد مردم را از اين احكام آگاه كرد كه اگر زنى نسبت به شوهرش خيانت كرد و امنيت عِرْضى را از شوهرش سلب كرد، اگر با او به اين صورت برخورد نشود، آيا اين شوهر، ديگر مى‌تواند امنيت عرضى پيدا كند؟! چگونه مى‌تواند با اطمينانِ خاطر از منزل خارج شود؟ كى مى‌تواند با اطمينان با همسايگان و بستگانش رفت و آمد كند؟ اين امنيت عرضى بايد كاملًا حفظ شود و راهش همين است.

كسى كه خيانت مى‌كند و اين امنيت را به خطر مى‌اندازد، تنها حساب شخصى خودش نيست. اين فرد امنيت عرضى جامعه را به خطر مى‌اندازد و به همين دليل بايد به شديدترين نوع قتل مبتلا شود تا ديگران عبرت بگيرند و در اين وادى‌

[1]. ر. ك: درس 43 و 48 از همين اثر.