در
روز ولادت باسعادت حضرت على بن موسى الرضا (ع) در مركزى- كه طلبههايى از
آذربايجان شوروى در سنين مختلف از سن چهارده ساله تا بيست و پنج ساله، تحت يك
برنامه آموزشى و زير نظر اساتيدى مشغول تحصيل هستند- مراسم جشنى با برنامههاى حفظ
و قرائت قرآن و تواشيح برگزار شد. در خلال جشن، نكته اى ذهن مرا به خود مشغول كرده
بود و آن اين كه انقلاب ما به لطف الهى صادر شده است.
درست
است كه كشور ما با مشكلاتى- خصوصاً مشكلات اقتصادى و تورم- مواجه است، البته اين
برههاى از زمان است و چارهاى جز تحمل كردن ندارد، ولى انقلاب و اسلام در دنيا
مطرح شده است و مورد علاقه و گرايش جمعيتهاى مختلفى در سراسر جهان قرار گرفته است،
خصوصاً بعد از فروپاشى كمونيست در كشور وسيع شوروى، به طورى كه كشورهاى متعددى از
آنها مسلمان بوده و هستند، ولى هفتاد سال زير سلطه الحاد و كمونيست بودند.
بعضى
از آن كشورها مانند كشور قفقاز، نه تنها كشور اسلامى است، بلكه شيعى
[1]. اين درس در جلسه درس «پنجاه و پنجم» و
«پانصد و نود و ششم» درس خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.
اسم الکتاب : اخلاق فاضل المؤلف : فاضل لنكرانى، محمد الجزء : 1 صفحة : 336