حضرت
صادق عليه آلاف التحيه والثناء مىفرمايد: در حكمت آل داوود على نبينا و آله و
عليه السلام- كه ظاهراً كتاب مقدس زبور يا شامل زبور بوده و حكمتها، موعظهها،
برنامهها و دستوراتى كه از ايشان و خاندانش صادر و در آن تنظيم شده است- جملهاى
ذكر شده است كه:
بر
عاقل لازم است كه با وضعيت زمان خود آشنا باشد، تمام توجه او به مسئوليتش بوده
و
زبانش را حفظ كند.
حضرت
صادق عليه آلاف التحيه والثناء اين جمله را از حضرت داوود على نبينا و آله و عليه
السلام بدون كم و كاستى نقل مىكند و اين دليل بر تأييد آن بيان است.
كلمه
«على» [3] در اين روايت نشان دهنده اين است كه
عمل، قدرى سنگين است؛
[1]. اين درس در جلسه سى و هشتم درس خارج اصول
ايراد گرديده است.
[2]. عَنْ أَبِى عَلِى الْأَشْعَرِى عَنِ
الْحَسَنِ بْنِ عَلِى الْكُوفِى عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ سَعِيدِبْنِ
يَسَارٍعَنْ مَنْصُورِبْنِ يُونُسَ عَنْ أَبِى عَبْدِاللَّه (ع) قَال: ... (كافى،
ج 2، باب الصمت و حفظ اللسان، ص 113)
[3]. هرگاه كلمه «عَلى» در چنين مواردى استعمال
شود، علامت سنگين و مشكل بودن كار است؛ به همين دليل اين كلمه در وظايف شرعى بسيار
استعمال مىشود مانند: (كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ
مِنْ قَبْلِكُمْ). (بقره، آيه 183) يا: (ولِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ
الْبَيْتِ). (آلعمران، آيه 97) (اين حاشيه از فرمايشات مرحوم آيت الله العظمى
فاضل لنكرانى است).