درس چهل و سوم‌ [1] راه و روش امام (قدس) الگوى روحانيت‌

ترديدى نيست كه جامعه و اسلام از ما انتظار دارد و هدف همگى يا اكثر ما در آغاز راه طلبگى اين است كه خدمتگزار اسلام باشيم و جامعه را به سوى اسلام سوق دهيم، مسائل و مشكلات آن را مطرح كرده، توضيح دهيم و بالأخره زمينه علاقه و گرايش مردم به اسلام را فراهم آوريم.

امام بزرگوارمان همين هدف را داشت و براى همين هدف مقدس بود كه پس از قرنها اين نظام و حكومت اسلامى را به تأسّى از رسول خدا (ص) و اهل بيت: تشكيل داد.

داير مأموريت رسول خدا (ص)، صِرف أخذ قرآن كريم از سوى خداوند و در اختيار جامعه قرار دادن آن نبود؛ بلكه مبارز عملى با شرك و بت پرستى يكى از مأموريتهاى مهم حضرت بود؛ از اين رو، يكى ديگر از مأموريتهاى مهم ايشان تشكيل حكومت اسلامى بود.

اگر داير مأموريت ايشان فقط گرفتن قوانين اسلام و ابلاغ آن به مردم باشد، پس چرا حكومت تشكيل داد؟! چرا بجاى اين كه فقط بفرمايد: بت‌پرستى هم شرك است (إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيم‌) [2] عملًا و با قاطعيت شديد با بت‌پرستى مبارزه كرد تا

[1]. اين درس در جلسه يكصد و پنجاه و يكم درس خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.

[2]. شرك، ظلم بزرگى است. (لقمان، آيه 13)