درس چهل و دوم‌ [1] محبّت راه نفوذ در دلهاى مردم‌

قَالَ أبُو مُحَمَّد الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ (ع):

«الْقَرِيبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّهُ وَ إِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ وَ الْبَعِيدُ مَنْ بَعَّدَتْهُ الْمَوَدَّهُ وَ إِنْ قَرُبَ نَسَبُهُ لَا شَىْ‌ءَ أَقْرَبُ إِلَى شَىْ‌ءٍ مِنْ يَدٍ إِلَى جَسَدٍ وَ إِنَّ الْيَدَ تَغُلُّ فَتُقْطَعُ وَ تُقْطَعُ فَتُحْسَم». [2]

حضرت امام حسن مجتبى (ع) فرمود: شخص نزديك به انسان كسى است كه دوستى او موجب نزديكى او شده باشد، گرچه فاصله نژادى‌اش زياد باشد و بيگانه كسى است كه از دوستى دور شده باشد؛ گرچه خويشاوندِ نزديك باشد. چيزى از دست به انسان نزديك‌تر نيست، دست كه خيانت كند قطع مى‌شود، و پس از قطع شدن، آن موضع را مى‌سوزانند و با آهن داغ مى‌كنند تا خون بند آمده و بدن سالم بماند.

در كتاب وسائل الشيعه، باب حج، به مناسبت سفر حج، به مطالبى از قبيل وظايف يك مسلمان از نظر جنبه هاى اخلاقى و اجتماعى و همچنين در معاشرتها- اعم از واجب و مستحب- پرداخته است. جالب اين كه، اين مطالب بيش از نيمى از آن كتاب را به خود اختصاص داده و عناوينى را در اين ابواب مطرح مى‌كند كه به‌

[1]. اين درس در جلسه چهارصد و دهم درس خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.

[2]. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَهَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ زِيَادٍ التَّمِيمِى عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ (ع): .... (وسائل‌الشيعه، ج 12، ص 52)