مرحوم
كلينى در باب فضيلت علمِ كتاب اصول كافى، حديث شريفى نقل كرده، كه از نظر لفظ و
معنا، بهترين شاهد و دليل بر اين است كه روايت از امام معصوم و حضرت صادق (ع) صادر
شده است.
[1]. اين درس در جلسه چهارصد و سىام درس خارج
اصول معظم له ايراد گرديده است.
[2]. عَلِى بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ
مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ طَلْحَهَ بْنِ زَيْدٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ
اللَّهِ (ع) .... (كافى، ج 1، ص 48) همانا روايتكنندگان قرآن بسيارند و
رعايتكنندگانش اندك، چه بسا مردمى كه نسبت به حديث خيرخواه بوده و نسبت به قرآن
خيانتگرند، علما از رعايت نكردن غمگين و جاهلان از اينكه نتوانند روايت را حفظ
كنند غمگين هستند، يكى در پى حفظ حيات خود و ديگرى در پى هلاكت خويش است، اينجا
است كه دو گروه رعايتكننده اختلاف پيدا مىكنند و از هم جدا مىشوند. در صورتى كه
به حسب ظاهر و در نظر مردم جاهل، هر دو دسته ستايش مىشوند.
توضيح
اينكه: روايت كردن قرآن در اينجا به معنى تصحيح الفاظ و تجويد و قرائت و از
بركردن آن است و مراد از خير خواهى هم همين است و مراد از «رعايت» فهميدن معنا و
تفكر و تدبّر در آن و عمل كردن به مقتضاى آن است.
اسم الکتاب : اخلاق فاضل المؤلف : فاضل لنكرانى، محمد الجزء : 1 صفحة : 228