درس بيست وچهارم‌ [1] نتيجه اعتماد به خداوند

روى عن الإمام أبى محمد الحسن بن على صلوات اللّه تعالى عليهما: «

مَنِ اتَّكَلَ عَلَى حُسْنِ الِاخْتِيَار مِنَ اللَّهِ لَهُ لَمْ يَتَمَنَّ أَنَّهُ فِى غَيْرِ الْحَالِ الَّتِى اخْتَارَهَا اللَّهُ لَه». [2]

امام حسن مجتبى (ع) مى‌فرمايد: كسى كه كار خود را به خداوند واگذاركند و تسليم خواست او باشد، هرگز آرزويى غير از وضعيتى كه خداى متعال برايش انتخاب كرده، نخواهد داشت.

شرايط، وضعيت و جهات مختلف زندگى انسان؛ رزق، سلامتى و نعمتهايى كه خداوند متعال به او عنايت كرده؛ همه طبق مصلحت اندازه‌گيرى شده است.

ولى گاهى اوقات انسان با خود مى‌گويد: اى كاش در برخى از اين شرايط قرار نگرفته بود! اى كاش در وضع ديگرى غير از وضع فعلى قرار مى‌گرفت! اى كاش شرايط و امكانات بهترى- چه در جنبه‌هاى فردى و چه در جنبه‌هاى اجتماعى- براى او به وجود مى‌آمد! ولى او از اين نكته غافل است كه شرايط زندگى از سوى خداوند متعال اختيار و تعيين شده است.

[1]. اين درس در جلسه بيست وچهارم بحث قطع درس خارج اصول معظم له ايراد گرديده است. (سيرى كامل در اصول فقه، ج 9، ص 337، چاپ اول)

[2]. تحف العقول، ص 233.