درس بيستم‌ [1] زهد و ترس از شبيخون‌

عَن عَلِى بنِ الحُسَين (ع):

«وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّهُ مَنْ خَافَ الْبَيَاتَ، [2] تَجَافَى عَنِ الْوِسَادِ وَ امْتَنَعَ مِنَ الرُّقَادِ وَ أَمْسَكَ عَنْ بَعْضِ الطَّعَامِ وَالشَّرَابِ مِنْ خَوْفِ سُلْطَانِ أَهْلِ الدُّنْيَا فَكَيْفَ وَيْحَكَ يَا ابْنَ آدَمَ مِنْ خَوْفِ بَيَاتِ سُلْطَانِ رَبِّ الْعِزَّهِ وَأَخْذِهِ الْأَلِيمِ وَبَيَاتِهِ لِأَهْلِ الْمَعَاصِى وَالذُّنُوبِ مَعَ طَوَارِقِ الْمَنَايَا بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ فَذَلِكَ الْبَيَاتُ الَّذِى لَيْسَ‌مِنْهُ مَنْجًى وَلَا دُونَهُ مُلْتَجَأٌ وَلَا مِنْهُ مَهْرَب فَخَافُوا اللَّهَ أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ مِنَ الْبَيَاتِ خَوْفَ أَهْلِ التَّقْوَى فَإِنَّ اللَّهَ يَقُولُ: (ذلِكَ لِمَنْ خافَ مَقامِى وَ خافَ وَعِيد)». [3]

[1]. اين درس در جلسه يكصد و نود و پنجم خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.

[2]. «بيات» به معناى حمله شبانه دشمن است كه از آن به «شبيخون» تعبير مى‌شود.

[3]. تحف العقول، من كلامه (ع) فى الزهد، ص 272.

اى بندگان خداوند! بدانيد هر كس از شبيخون دشمن بترسد سر به بستر گرم نمى‌گذارد و از خوابيدن خوددارى مى‌كند و از ترس سلطه دنياپرستان تا حدّى از خوردن و نوشيدن خوددارى مى‌كند. چگونه آرميده‌اى؟ واى بر تو اى پسر آدم! از شبيخون پروردگار عزيز و سخت‌گيرى او و شبيخون او بر جماعت نافرمان وگناهكار و فرارسيدنِ بى‌خبر مرگ در شب و روز، پس اين همان شبيخونى است كه چاره‌اى از آن نيست و پناهگاه و محل فرارى از آن نيست، پس اى مؤمنان! از شبيخون بترسيد چنان كه تقواپيشگان مى‌ترسند؛ زيرا خداوند مى‌فرمايد: اين آرامش براى كسى است كه از ايستادن در محشر هنگام حساب، در پيشگاه من بترسد و از هشدار من بهراسد.