-
خصوصاً در اين نوع مطالب حكيمانه اخلاقى و اجتماعى- خود گواه بر خودشان هستند.
به
حضرت رضا (ع) گفته شد: شما چگونه شب را به صبح آورديد؟ حالِ شما هنگام ورود به روز
جديد چطور است؟ ايشان در جواب فرمود: در حالى صبح كردم كه عمرم كوتاه شده، عملم
ضبط شده، مرگ چون طوقى به گردنمان افتاده، آتش را پشت سر داريم و نمىدانيم با ما
چه مىكنند.
رسول
گرامى اسلام 6 مشابه اين سؤال را از جوانى
[3] مى پرسند، او در پاسخ، معارف بسيار بالايى را مطرح مىكند: «
أَصْبَحْتُ
يَا رَسُولَ اللَّهِ مُوقِناً
»؛
روز را آغاز كردم در حالى كه همه چيز براى من روشن است و به همه چيز يقين دارم،
[1]. اين درس در جلسه «چهارصد و هفتاد و سوم» و
«هفتصد و پانزدهم» درس خارج اصول معظمله ايراد گرديده است.