اصفهان برود بايد در آنجا نماز را تمام بخواند. بلى اگر فرزند آنها در شهر ديگرى زندگى كند و اصلًا همراه پدر و مادر در اصفهان زندگى نكرده آنجا وطن فرزند نمى‌شود.

مسأله 305: تا انسان قصد ماندنِ هميشگى در غير وطن اصلى خودش را نداشته باشد، آنجا وطن او حساب نمى‌شود.

مسأله 306: اگر قصد دارد در محلى كه وطن اصلى او نيست مدتى بماند و بعد به جاى ديگرى برود، آنجا وطن او حساب نمى‌شود؛ مانند دانشجويى كه مدتى براى تحصيل در شهرى مى‌ماند.

مسأله 307: اگر انسان بدون قصد ماندن هميشگى و بدون قصد رفتن در جايى آن قدر بماند كه مردم او را اهل آنجا بدانند، آنجا حكم وطن او را دارد.

مسأله 308: اگر به جايى برود كه قبلًا وطن او بوده ولى هم اكنون از آنجا اعراض كرده است؛ يعنى بنا گذاشته كه ديگر براى سكونت به آنجا برنگردد، نبايد نماز را تمام بخواند، اگر چه وطن ديگرى هم براى خود اختيار نكرده باشد.

مسأله 309: مسافرى كه به وطنش برمى‌گردد، وقتى به جايى برسد كه ديوار وطن خود را ببينند و صداى اذان را بشنود، بايد نماز را تمام بخواند.

قصد ده روز

مسأله 310: مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلى بماند، اگر بيشتر از ده روز در آنجا بماند تا وقتى مسافرت نكرده‌