كرده بايد طبق احكام وصيت عمل شود.

مسأله 2212: اگر وصيت كند كه ثلث مال او را نفروشند و عايدى آن را به مصرفى برسانند، بايد مطابق گفته او عمل نمايند.

مسأله 2213: اگر در مرضى كه به آن مرض مى‌ميرد، بگويد مقدارى به كسى بدهكار است، چنانچه متهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته است بايد مقدارى را كه معين كرده از ثلث او بدهند و اگر متهم نباشد يا دليل شرعى بر بدهكارى او اقامه شود، بايد از اصل مالش بدهند.

مسأله 2214: كسى كه انسان وصيت مى‌كند چيزى به او بدهند بايد وجود داشته باشد، پس اگر وصيت كند به بچه‌اى كه ممكن است فلان زن بزايد چيزى بدهند باطل است.

ولى اگر وصيت كند به بچه‌اى كه در شكم مادر است چيزى بدهند، اگر چه هنوز روح نداشته باشد، وصيت صحيح است، بنابراين اگر زنده به دنيا آمد، بايد آنچه را كه وصيت كرده به او بدهند، و اگر مرده به دنيا آمد، وصيت باطل مى‌شود و آنچه را كه براى او وصيت كرده، ميان ورثه تقسيم مى‌شود.

مسأله 2215: اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده، چنانچه به اطلاع وصيت‌كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست، لازم نيست بعد از مردن او به وصيت عمل كند. ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه حاضر نيست به وصيت عمل كند، بايد وصيت او را انجام دهد و اگر وصى به او اطلاع دهد كه حاضر به قبول و حمايت نيست ولى او نتواند به ديگرى وصيت كند احتياط مستحب آن است كه وصيت را قبول نمايد.

مسأله 2216: احتياط واجب آن است كه اگر پدرى پسرش را به عنوان وصى تعيين كرد او آن را قبول نمايد.

مسأله 2217: اگر كسى كه وصيت كرده بميرد، وصى نمى‌تواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت معين كند و خود آن را انجام ندهد، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه خود وصى آن كار را انجام دهد، بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده، مى‌تواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد.