اگر علاج منحصر به خوردن اينها باشد اشكال ندارد.

مسأله 2119: فرو بردن آب بينى و خلط سينه كه در فضاى دهن نيامده باشد حرام نيست ولى اخلاط بينى و سينه كه در فضاى دهن وارد شده احتياط واجب ترك فرو بردن آنست و فرو بردن غذايى كه موقع خلال كردن، از لاى دندان بيرون مى‌آيد اگر طبيعت انسان از آن متنفر نباشد اشكال ندارد.

مسأله 2120: خوردن چيزى كه موجب مرگ مى‌شود يا براى انسان ضرر كلّى دارد حرام است.

مسأله 2121: از چهار پايان اهلى، گوشت شتر و گاو و گوسفند حلال و گوشت اسب و قاطر و الاغ كراهت دارد. و از حيوانات بيابانى و وحشى، گوشت آهو و گوزن و گاو وحشى و قوچ و بز كوهى و گوره‌خر حلال است.

مسأله 2122: حيوان اهلى حلال گوشت، از سه راه حرام گوشت مى‌شود:

اوّل: اينكه جلّال باشد، يعنى خوراك آن بر حسب عادت منحصر به مدفوع انسان باشد كه در اين صورت گوشت و شير آن حرام و بنابر احتياط واجب بول و مدفوع آن نجس مى‌شود.

دوّم: اينكه انسان با حيوان چهار پا نزديكى كند و عمل زشت انجام دهد. در اين صورت گوشت و شير آن بلكه بنابر احتياط واجب نسل آن هم حرام مى‌شود و نيز بول و مدفوع آن بنابر احتياط نجس است.

سوّم: برّه و بزغاله و گوساله‌اى كه از شير خوك بخورد تا نمو كند و استخوانش محكم شود گوشت و شير و نسلش حرام مى‌شود و بنابر احتياط واجب بول و مدفوع آن نجس است ولى اگر از شير انسان بخورند تا بزرگ شوند گوشت و شيرشان حرام نمى‌شود بلكه كراهت دارد.

مسأله 2123: حيوان جلّال را اگر بخواهند حلال شود بايد استبراء كنند، يعنى تا مدّتى آن را از خوردن نجاست بازدارند و به آن غذاى پاك بدهند به نحوى كه ديگر نگويند جلّال است. و بنابر احتياط واجب شتر را چهل روز و گاو را سى روز و بهتر است چهل روز، و گوسفند را ده روز و بهتر است چهارده روز و مرغابى را پنج‌