توبه كند در فرض اول اگر بخواهند با هم زندگى كنند بايد عقد بخوانند و در فرض دوم بهتر است عقد را تجديد كنند.

مسأله 1931: كسى كه پدر يا مادرش در موقع بسته شدن نطفه او مسلمان بوده‌اند، چنانچه مرتد شود زنش بر او حرام مى‌شود و بايد به مقدارى كه در احكام طلاق گفته مى‌شود عدّه وفات نگهدارد و در اصطلاح فقهاء به چنين شخصى مرتد فطرى مى‌گويند.

مسأله 1932: مردى كه از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده اگر پيش از نزديكى با عيالش مرتد شود و يا زنش يائسه باشد، عقد او باطل مى‌گردد، و اگر بعد از نزديكى مرتد شود و زن او در سنّ زنانى باشد كه حيض مى‌بينند، زن او بايد به مقدارى كه در احكام طلاق گفته مى‌شود عدّه نگهدارد، پس اگر پيش از تمام شدن عدّه، شوهر او مسلمان شود عقد باقى وگرنه باطل است. ولى در صورت اوّل نيز بهتر است عقد او تجديد شود و در اصطلاح فقهاء به چنين شخصى مرتد ملّى گويند. اگر مرتد ملّى توبه كند در صورت اول يعنى اگر قبل از نزديكى با عيالش مرتد شده باشد اگر بخواهند با هم زندگى كنند بايد دو مرتبه عقد بخوانند و در صورت دوم بهتر است عقد را تجديد كنند.

مسأله 1933: اگر زن در عقد با مرد شرط كند كه او را از شهرى بيرون نبرد و مرد هم قبول كند، نبايد زن را از آن شهر بدون رضايت او بيرون ببرد.

مسأله 1934: اگر زن انسان از شوهر سابقش دخترى داشته باشد، انسان مى‌تواند آن دختر را براى پسر خود كه از آن زن نيست عقد كند و نيز اگر دخترى را براى پسر خود عقد كند مى‌تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.

مسأله 1935: اگر زنى از زنا آبستن شود، جايز نيست بچه‌اش را سقط كند.

مسأله 1936: اگر كسى با زنى كه شوهر ندارد و در عدّه كسى هم نيست زنا كند، چنانچه بعد او را عقد كند و بچه‌اى از آنان پيدا شود، در صورتى كه ندانند از نطفه حلال است يا حرام، آن بچه حلال زاده است.

مسأله 1937: اگر مرد نداند كه زن در عده است يا نداند كه عقد در عدّه حرام است و با او ازدواج كند، چنانچه بچه‌اى از او متولد شود ولد شبهه مى‌باشد و احكام بچه حلال زاده را دارد و اگر زن نيز نمى‌داند از طرف او هم همين گونه است و اگر زن مى‌دانسته از طرف‌