مسأله 1886: زن شوهر دار اگر زنا بدهد بر شوهر خود حرام نمى‌شود و اگر مشهوره به زانيه بودن شود احتياط واجب آن است كه شوهر او را طلاق دهد ولى بايد مَهرش را بدهد و اگر توبه كرد مى‌تواند مجدداً او را عقد كند.

مسأله 1887: زنى را كه طلاق داده‌اند و زنى كه صيغه بوده و شوهرش مدّت او را بخشيده يا مدّتش تمام شده، چنانچه بعد از مدّتى شوهر كند و بعد شك كند كه موقع عقد شوهر دوّم عدّه شوهر اوّل تمام بوده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1888: اگر شخص بالغى با پسر نابالغى لواط كند، با احراز تحقق دخول مادر، خواهر و دختر پسر بر او حرام مى‌شود ولى اگر فاعل نابالغ باشد يا شك كند كه بالغ بوده بر او حرام نمى‌شود، و چنانچه هر دو بالغ باشند، يا هر دو نابالغ باشند يا فاعل نابالغ و مفعول بالغ باشند، بنابر احتياط مستحب با هم ازدواج نكنند.

مسأله 1889: اگر با مادر يا خواهر يا دختر پسرى ازدواج نمايد و بعد از ازدواج و دخول به زوجه با آن پسر لواط كند، آنان بر او حرام نمى‌شوند، ولى اگر آنها را طلاق داد بنابر احتياط واجب دو مرتبه آنها را عقد نكند، و نيز اگر بعد از عقد و پيش از دخول لواط كند بنابر احتياط واجب آن زن بر او حرام مى‌شود.

مسأله 1890: اگر كسى در حال احرام كه يكى از كارهاى حج يا عمره است، با زنى ازدواج نمايد عقد او باطل است، و چنانچه مى‌دانسته كه زن گرفتن بر او حرام است، ديگر نمى‌تواند آن زن را عقد كند.

مسأله 1891: اگر زنى كه در حال احرام است با مردى كه در حال احرام نيست ازدواج كند عقد او باطل است، و اگر زن مى‌دانسته كه ازدواج در حال احرام حرام است واجب است كه بعداً با آن مرد ازدواج نكند.

مسأله 1892: اگر مرد طواف نساء را كه يكى از كارهاى حج است بجا نياورد، زنش كه بواسطه مُحرم شدن بر او حرام شده بود حلال نمى‌شود، و نيز اگر زن طواف نساء نكند، شوهرش بر او حلال نمى‌شود، ولى اگر بعداً طواف نساء را انجام دهند به يكديگر حلال مى‌شوند.

مسأله 1893: اگر كسى دختر نابالغى را براى خود عقد كند و پيش از آنكه نُه سال دختر