پاك شدن آن با راه رفتن محل اشكال است.

مسأله 188: كف پا و ته كفش نجس، به واسطه راه رفتن روى آسفالت كه با قير پوشيده شده و روى زمينى كه با چوب فرش شده پاك نمى‌شود.

مسأله 189: براى پاك شدن كف پا و تهِ كفش نجس، بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگر چه با كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين، نجاست برطرف شود.

مسأله 190: لازم نيست كف پا و ته كفش نجس تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد با راه رفتن پاك مى‌شود.

مسأله 191: بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس، با راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولًا به گل آلوده مى‌شود پاك مى‌گردد.

مسأله 192: كسى كه با دست و زانو راه مى‌رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود پاك شدن دست و زانوى او به وسيله راه رفتن محل اشكال است. و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و مانند اينها.

مسأله 193: اگر بعد از راه رفتن ذره‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمى‌شود، در كف پا يا ته كفش بماند بنابر احتياط واجب بايد آن ذره‌ها را هم برطرف كرد، ولى باقى بودن بو و رنگ اشكال ندارد.

مسأله 194: آن قسمت از كفش و كف پا كه به زمين نمى‌رسد به واسطه راه رفتن پاك نمى‌شود و پاك شدن كف جوراب به واسطه راه رفتن، محل اشكال است، ولى اگر كف جوراب از پوست باشد به وسيله راه رفتن پاك مى‌شود.

3- آفتاب‌

مسأله 195: آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهائى را كه مانند درب و پنجره در ساختمان به كار برده شده، و همچنين ميخى را كه به ديوار كوبيده‌اند و جزء ساختمان حساب مى‌شود با شش شرط پاك مى‌كند.

اوّل: چيز نجس، تر باشد پس اگر خشك باشد بايد به وسيله‌اى آن را تر كنند تا آفتاب آن را خشك كند.