شرايط فعلى هر فردى آن را فقط به مرجع تقليد خود بدهد يا با اجازه مستقيم از دفتر ايشان مصرف نمايد.

مسأله 1247: سيّد يتيمى كه به او خمس مى‌دهند بايد فقير باشد ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده؛ اگر در وطنش فقير هم نباشد مى‌شود خمس داد و اگر به سيدى كه فقير نيست خمس بدهند كفايت نمى‌كند و دو مرتبه بايد بپردازند.

مسأله 1248: به سيّدى كه در سفر درمانده شده اگر سفر او سفر معصيت باشد بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.

مسأله 1249: به سيدى كه عادل نيست مى‌شود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست نبايد خمس بدهند.

مسأله 1250: به سيدى كه معصيت كار است اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد، نمى‌شود خمس داد و به سيدى هم كه آشكارا معصيت مى‌كند، اگر چه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد، بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.

مسأله 1251: اگر كسى بگويد: سيدم نمى‌شود به او خمس داد مگر آنكه دو نفر عادل، سيد بودن او را تصديق كنند يا در بين مردم بطورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است.

مسأله 1252: به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد سيد است مى‌شود خمس داد در صورتى كه به سيد بودن او وثوق پيدا كند.

مسأله 1253: كسى كه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد به او خمس بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند، ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد. جايز است خمس خود را به زنش بدهد كه به مصرف آنان برساند.

مسأله 1254: انسان نمى‌تواند خمس مال خود را به افرادى بدهد كه واجب النفقه او مى‌باشند و اگر مخارج سيد ديگرى بر انسان واجب باشد مثل پدر يا فرزند بنابر احتياط واجب نمى‌توان از خمس مال خود براى نفقه او داد.

مسأله 1255: به سيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نمى‌تواند