9- اماله كردن‌

مسأله 1056: اماله كردن با چيزهاى روان اگر چه از روى ناچارى و براى معالجه باشد روزه را باطل مى‌كند، ولى استعمال شيافهاى غير روان كه براى معالجه است اشكال ندارد، و احتياط مستحب است كه از استعمال آنها نيز خوددارى كند و احتياط مستحب آن است كه از چيزى كه جامد و مايع بودن آن مشكوك است اجتناب كند.

10- قى كردن عمدى‌

مسأله 1057: هرگاه روزه دار عمداً قى كند اگر چه بواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر سهواً يا بى‌اختيار قى كند اشكال ندارد.

مسأله 1058: اگر در شب چيزى بخورد كه مى‌داند بواسطه خوردن آن در روز بى‌اختيار قى مى‌كند؛ به احتياط واجب روزه او باطل مى‌شود.

مسأله 1059: اگر روزه دار بتواند از قى كردن خوددارى كند چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد، بايد خوددارى نمايد.

مسأله 1060: اگر مگس در گلوى روزه دار برود چنانچه بقدرى پائين رود كه به فرو بردن آن خوردن نمى‌گويند لازم نيست آن را بيرون آورد، و روزه او صحيح است و اگر به اين مقدار پائين نرود، و بيرون آوردن آن ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و اگر باعث قى كردن شود، روزه او باطل مى‌شود.

مسأله 1061: اگر سهواً چيزى را فرو ببرد، و پيش از رسيدن به شكم يادش بيايد كه روزه است، چنانچه بقدرى پائين رفته باشد كه اگر آن را داخل شكم كند خوردن نمى‌گويند لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است و اگر به وسط يا ابتداء حلق رسيده باشد بايد آن را بيرون آورد، و در اين مورد قى كردن صدق نمى‌كند.

مسأله 1062: اگر يقين داشته باشد كه بواسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون مى‌آيد نبايد عمداً آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.

مسأله 1063: اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را