مسأله 84: در سفر بايد نمازهاى چهار ركعتى را با شرائطى كه گفته مى‌شود دو ركعت خواند.

وقت نماز ظهر و عصر

مسأله 85: اگر چوب يا چيزى مانند آن را، راست در زمين هموار فرو برند صبح كه خورشيد بيرون مى‌آيد سايه آن به طرف مغرب مى‌افتد و هرچه آفتاب بالا مى‌آيد اين سايه كم مى‌شود و در شهرهاى ما در اوّل ظهر شرعى به آخرين درجه كمى مى‌رسد و ظهر كه گذشت سايه آن به طرف مشرق برمى‌گردد و هرچه خورشيد رو به مغرب مى‌رود، سايه زيادتر مى‌شود. بنابراين وقتى سايه به آخرين درجه كمى رسيد و دو مرتبه رو به زياد شدن گذاشت، معلوم مى‌شود ظهر شرعى شده است. ولى در بعضى شهرها مثل مكّه كه گاهى موقع ظهر سايه به كلّى از بين مى‌رود بعد از آنكه سايه دوباره پيدا شد، معلوم مى‌شود ظهر شده است.

مسأله 86: چوب يا چيز ديگرى را كه براى معيّن كردن ظهر به زمين فرو مى‌برند شاخص گويند.

مسأله 87: نماز ظهر و عصر هركدام وقت مخصوص و مشتركى دارند: وقت مخصوص نماز ظهر از اوّل ظهر است تا وقتى كه از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد. و وقت مخصوص نماز عصر موقعى است كه به اندازه خواندن نماز عصر، وقت به مغرب مانده باشد كه اگر كسى تا اين موقع نماز ظهر را نخوانده، نماز ظهر او قضا شده و بايد نماز عصر را بخواند. و مابين وقت مخصوص نماز ظهر و وقت مخصوص نماز عصر، وقت مشترك نماز ظهر و نماز عصر است، و اگر كسى در اين وقت اشتباهاً نماز ظهر يا عصر را به جاى ديگرى بخواند، نمازش صحيح است.

مسأله 88: اگر پيش از خواندن نماز ظهر، سهواً مشغول نماز عصر شود و در بين نماز بفهمد اشتباه كرده است، چنانچه در وقت مشترك باشد، بايد نيّت را به نماز ظهر برگرداند يعنى نيّت كند كه آنچه تا حال خوانده‌ام و آنچه را مشغولم و آنچه بعد مى‌خوانم همه نماز ظهر باشد و بعد از آنكه نماز را تمام كرد، نماز عصر را بخواند. و اگر در وقت مخصوص به ظهر باشد به احتياط واجب نيّت را به نماز ظهر برگرداند و نماز را تمام كند،