رسول كسى است كه صدا را شنود و در خواب بيند و فرشته را ديدار كند. گفتم: امام چه مكانتى دارد؟ فرمود: صدا را شنود، امّا خواب نبيند و فرشته را ديدار نكند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود:

«و پيش از تو هيچ فرستاده و پيامبرى نفرستاديم مگر آن كه چون ...»

2- احول گويد: از امام باقر عليه السلام درباره «رسول، و پيامبر و مُحَدَّث» پرسيدم، فرمود:

الرَّسُولُ الذّي يَأتِيهِ جَبْرِئيلُ قُبُلًا فَيَراهُ وَيُكَلِّمُهُ فَهَذَا الرَّسُولُ. وَأمَّا النَّبِيُّ، فَهُوَ الّذي يَرى‌ فِي مَنَامِهِ نَحْوَ رؤيا ابْرَاهيمَ عليه السلام وَنَحْوَ مَا كَانَ رَأى‌ رَسُولُ‌اللَّه عليه السلام مِنْ أسْبَابِ النُّبُوَّةِ قَبْلَ الوَحْىِ حَتَّى‌ اتَاهُ جَبْرَئِيلُ عليه السلام مِنْ عِنْدِاللَّهِ بِالرِّسَالَةِ، وَكَانَ مُحَمّدٌ صلى الله عليه و آله حِينَ جُمِعَ لَهُ النُّبُوَّةُ وَجَاءته الرِّسَالَةُ مِنْ عِنْدِاللَّهِ يَجِيئُهُ بِهَا جَبْرَئِيلُ وَيُكَلِّمُهُ بِهَا قُبُلًا، وَمِنْ الأنْبِيَاءِ مَنْ جُمِعَ لَهُ النُّبُوَّةِ وَيَرى‌ فِي مَنَامِهِ وَيَأتِيهِ الرُّوُحُ وَيُكَلِّمُهُ وَيُحَدِّثُهُ مِنْ غَيرِ أنْ يَكوُنَ يَرى‌ فِي اليَقْظَةِ. وَأمَّا المُحَدَّثُ فَهُو الّذِي يُحَدَّثُ فَيسْمَعُ وَلايُعَايِنُ وَلايُرى‌ فِي مَنَامِهِ. [1]

رسول كسى است كه جبرئيل با او، رو در رو شود و او را ببيند و با او سخن گويد، و اين رسول است. و امّا نبى (پيامبر)، كسى است كه در خواب بيند مانند خواب ابراهيم و چون خوابى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله، پيش از دريافت وحى درباره اسباب پيامبرى ديد، تا اين كه جبرئيل از نزد خداوند رسالت را آورد. و چون اسباب پيامبرى براى محمّد صلى الله عليه و آله فراهم شد و رسالت را از جانب‌

[1]. اصول كافى، ج 1، ص 176.