اسم الکتاب : آئين كيفرى اسلام المؤلف : ترابى شهرضايى، اكبر الجزء : 1 صفحة : 516
مقصود
از حرم
آيا
مراد از حرم همان حرم امن الهى در سرزمين مكّه است يا شامل حرم رسول خدا و ائمّهى
اطهار عليهما السلام نيز مىشود؟
شيخ
طوسى رحمه الله در نهايه
[1] و تهذيب،
[2] حرم پيامبر و امامان عليهم السلام را نيز به حرم الهى ملحق كرده
است؛ و ابن حمزه رحمه الله [3] فقط به الحاق حرم نبى صلى الله عليه و آله اكتفا مىكند. آيا چنين
تعميمى صحيح است؟ تنها دليل ما در اين مسأله، روايت هشام است كه ظهور حرم در همان
حرم معهود و متعارف، يعنى حرم كعبه و اطراف آن است؛ و دليلى نيز بر تعميم نداريم.
بنابراين،
آنچه در سابق مرسوم بوده- كه حرم را توسعه داده بودند؛ به گونهاى كه توسعهى آن
به امامزادهها هم رسيده بود و هر فردى جنايت مىكرد، خود را به صحن حضرت معصومه
عليها السلام رسانده و بست مىنشست و كسى حقّ نداشت متعرّض او شود، تا چه برسد به
حرم امامان و پيامبر صلى الله عليه و آله. اين توسعه- بدون مدرك و دليل است. اين
دليل حتّى نسبت به الحاق حرم نبىّ اكرم صلى الله عليه و آله قصور دارد تا چه رسد
به حرم غير او.
نكته: شيخ صدوق رحمه الله روايت مرسلهاى را در
من لايحضره الفقيه آورده كه مفاد آن كه بيرون آوردن جانى
از حرم و گردن زدن او است؛ ليكن روايت مرسله قابل تعارض با صحيحه نيست به خصوص،
ملاحظهى تعليل روايت صحيحه.
محمّد
بن عليّ بن الحسين، قال: قال الصادق عليه السلام (في حديث) يذكر فيه الإسلام
والإيمان: وَلَو أنَّ رجلًا دخل الكعبة فبال فيها معانداً اخرج من الكعبة ومن
الحرم، وضربت عنقه. [4]