مقدمه نگارنده‌

ارتحال ملكوتى، عالم وارسته و عارف پيوسته «حضرت آيت الله العظمى حاج شيخ محمد فاضل لنكرانى (رحمه الله)» كه چند صباحى، شيرينى اشراب علمى و اشراق معنوى آن مرجع عاليقدر- حشره اللّه مع الأئمه‌الطاهرين (ع)- را درك نموده بودم، چنان سنگين بود كه جبران آن محال مى‌نمود، تا اينكه ماه مبارك رمضان سال هزار و چهار صد و سى ه- ق مصادف با تابستان يكهزار سيصد و هشتاد و هشت ه- ش از طريق صديق ارجمند جناب حجت الاسلام آقاى حاج شيخ على خادم زاده- دام عزه- اطلاع يافتم كه خلف مرحوم استاد (رحمه الله) حضرت آيت الله جناب آقاى حاج شيخ محمد جواد فاضل لنكرانى- ادام الله ظله الشريف- قصد بررسى فرع فقهى «ارث زوجه از زمين» را دارند؛ بنابراين عزم را جزم كرده و اين فرصت را مغتنم شمرده و توفيق شركت در محضر علمى ايشان، نصيبم شد.

آنچه در ضمن حضور، به تكرار آن لذت وصف ناشدنى در ذائقه‌ام انجاميد و در خلال درس بر يقين سابقم افزود اين بود كه مرحوم آيت الله العظمى فاضل لنكرانى (رحمه الله) همان‌طور كه خود از خاندان علم و فضيلت و از بهترين شاگردان مكتب‌