تعداد روايات مسئله در كتب بزرگان؛ دال بر تواتر

كثرت روايات وارده در اين باب، به حدى است كه ترديدى باقى نمى‌گذارد كه «فوق تواتر» است؛ نكته‌ى لازم توجه اينكه در فروع ديگر فقهى، چنانچه در يك باب «شش»، «هفت» و يا «هشت» روايت وجود داشته باشد، فقهاء قائلند به اينكه در آن مورد، روايات متواتراند.

در ما نحن فيه نيز، تقريباً «بيست» روايت وجود دارد كه اگر همه‌ى آن‌ها صحيح نباشد، يقيناً «ده» روايتشان صحيح است، پس «بطريق اولى» روايات اين باب، بهحد تواتر رسيده است و پر واضح است زمانيكه روايات، به حد تواتر برسد، ديگر نيازى به بررسى سندى آن‌ها نيست.

ذيلًا به تعداد اين روايات، در سه كتاب مهم روايى، اشاره مى‌نماييم:

1. كتاب «الكافى»: مرحوم شيخ كلينى (رحمه الله) در اين كتاب، در بخش‌ «كتاب المواريث» [1] مجموعاً «يازده» روايت ذكر فرموده‌اند.

2. كتاب‌ «من لا يحضره الفقيه»: مرحوم شيخ صدوق (رحمه الله) در اين كتاب در «باب نوادر المواريث» [2] مجموعاً «هشت»، روايت ذكر كرده‌اند.

3. كتاب‌ «تفصيل وسائل الشيعة الى تحصيل مسائل الشريعة» معروف به «وسائل الشيعة»: مرحوم شيخ حُرِّ عاملى (رحمه الله) در اين كتاب، در بخش «كتاب الفرائض و المواريث» [3] دو باب ششم و هفتم را به اين موضوع اختصاص داده‌اند. ايشان در باب ششم، «هفده» روايت و در باب هفتم نيز «دو» روايت، درباره‌ى اين مسئله ذكر مى‌نمايند كه مجموعاً «نوزده» روايت مى‌شود؛ البته محور بحث روايات نيز، روايات نقل شده در همين دو باب است كه خود به «سه طائفه» روايت، تقسيم مى‌شوند.

[1]. ر. ك. به: الكافى، مرحوم كلينى (رحمه الله)، كتاب المواريث‌ج 7، ص: 127 تا 130

[2]. ر. ك. به: من لا يحضره الفقيه، شيخ صدوق (رحمه الله)، ج 4، ص: 347- 350

[3]. ر. ك. به: وسائل‌الشيعة، شيخ حرعاملى (رحمه الله)، ج 26، ص 206 الى 212.