استناد به آيه دوم سوره مجادله، حكم مى‌كند مادر، كسى است كه فرزند از او متولّد شده است.

آيه مذكور چنين است:

«الَّذينَ يُظاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسائِهِمْ ما هُنَّ أُمَّهاتِهِمْ إِنْ أُمَّهاتُهُمْ إِلَّا اللَّائي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُور» [1].

كسانى كه با زنان خود ظهار مى‌كنند، زنان آنها مادران ايشان نيستند، بلكه مادر اينها كسانى‌اند كه آنها را بوجود آورده و متولد كرده‌اند.

عبارت حضرت آية اللّه العظمى خوئى به شرح زير مى‌باشد:

المرأة المذكورة التي زرع المني في رحمها أمّ للولد شرعاً، فإنّ الأمّ التي تلد الولد كما هو مقتضى قوله تعالى «الذين يظاهرون منكم من نساءكم ....» [2] إلى آخر الآية.

زن مذكور در سؤال كه منى در رحم او كاشته شده است، ادر شرعى آن فرزند است، زيرا مادر، كسى است كه فرزند را به دنيا مى‌آورد، و اين مقتضاى آيه شريفه است: ....

بيان استدلال آن است كه در اين آيه شريفه، خداوند متعال مادر ظهار كنندگان را كسى معرفى مى‌كند كه اينها از او متولّد شده‌اند، در نتيجه به طور كلّى نتيجه اين مى‌شود كه هر كسى كه بچه از او متولّد شود، مادر او محسوب مى‌شود.

[1]. المجادلة (58): 2.

[2]. صراة النجاة (للخوئي مع حواشي التبريزي) 1: 363.