يعنى نطفه و تخمك زن و شوهر، يا اجنبى و اجنبيه را با هم تركيب كنند و تركيب اين دو سبب به وجود آمدن يك نوزاد شود.

شايان ذكر است، در شيوه‌هاى نوين پزشكى، براى رفع مشكل نازايى بعضى از خانم‌ها، عمل‌هاى مختلف جراحى وجود دارد كه روى رحم يا اعضاى تناسلى آنها، به صورت باز يا داخلى صورت مى‌گيرد.

همچنين، براى تقويت قدرت بارورى نطفه مرد، جراحى‌هاى مختلفى وجود دارد.

همه اين موارد نيز از دامنه بحث اين نوشتار خارج است و به موضوع «تلقيح مصنوعى» مربوط نمى‌شود.

2. محورهاى كلى بحث در تلقيح مصنوعى‌

در تلقيح مصنوعى به طور كلى، در دو محور بحث مى‌شود:

محور نخست: بررسى و تعيين حكم تكليفى اقسام تلقيح مصنوعى.

در اين محور درباره حكم شرعى صورت‌هاى مختلف تلقيح مصنوعى، و جواز يا حرمت هر يك، بحث مى‌شود.

از جمله بحث‌هاى مهم فقهى و حقوقى كه از جهاتى به اين محور مربوط مى‌شود، موضوع اهداء جنين مى‌باشد. در اهداء جنين يا اهداء رحم، نطفه مرد و تخمك همسر او را، در خارج يا در رحم زن صاحب تخمك، مورد لقاح قرار مى‌دهند، و بعد از تكوين جنين، چون رحم اين زن توانايى نگهدارى اين جنين را ندارد، آن را در رحم زن ديگر قرار مى‌دهند.

محور دوم: بحث درباره حكم وضعى و آثار حقوقى مترتّب بر تلقيح مصنوعى.