اساس،اگر نوآوريها دين را هدف نگيرد، يعنى نوآوران كار خود را حكم خدا و پيامبر نشمارند، كار آنان بدعت نخواهد بود و فرقى نمى كند كه نوآوريهاى مزبور شرعاً همجون فوتبال(جايز)، يا همچون آميزش زن و مرد اجنبى (حرام) باشد.

2. ريشه در كتاب و سنت نداشته باشد

شرط دوم براى صدق عنوان اصطلاحى بدعت، اين است كه براى نوآورى مزبور، دليلى در مصادر و منابع اسلامى وجود نداشته باشد تا سند كار نوآوران بشمار رود، زيرا در اين صورت تصرف در دين نخواهد بود بلكه تجسم بخشيدن به اصلى خواهد بود كه كه مورد غفلت بوده و فرد نوآور آن را كشف و به منصه ظهور رسانده است.

شرط فوق، صراحتاً در تعريف بدعت، لحاظ شده و علما نيز بر آن تأكيد كرده اند. چه، به گفته آنان:«بدعت چيزى است كه براى آن در شرع، اصل و دليلى يافت نشود و در غير اين صورت بدعت نخواهد بود».

بر اساس اين شرط، بسيارى از نوآورى ها كه امروزه در زندگى ما پيدا شده، بدعت نيست، هر چند آنها را به دين نسبت بدهيم. زيرا اين نوع نو آورى ها ريشه در دين دارند، و مى توان مشروعيت آنها را به نحو خاص يا كلّى، از متن كتاب و سنت استنباط كرد.

فى المثل،امروزه ارتش هاى جهان و ارتش نظام جمهورى اسلامى مجهز به تكنيك روز و سلاحهاى پيشرفته مى باشند. اين عمل، گذشته از اين كه نيروى دفاعى كشور را در برابر دشمن بالا مى برد، مى توان گفت جزو دستورات آيين مقدس اسلام است آنجا كه مى فرمايد: