بسيار روشن است، سند حديث نيز صحيح است و همه راويان آن ثقه و مورد اعتماد مى باشند تنها كسى كه بايد درباره آن توضيح مى داد، عطيه فرزند عوفى است.

راوى شناسان درباره او به خوبى داورى مى كنند:

ابو حاتم مى گويد: حديث او نوشته مى شود.

ابن معين مى گويد صالح است.

ابن حجر مى گويد: راستگو است.

ابن عدى مى گويد: از افراد درستكار نقل روايت مى كند.

ابن سعد مى گويد: حجاج به فرماندار خودش بنام محمد بن قاسم نامه نوشت كه: عطيه را بگيرد، و سبّ على را بر او عرضه كنيد. و اضافه مى كند كه او مردى ثقه هست و احاديث صحيحى دارد.

اگر هم برخى درباره او لب نازك مى كنند جرمى جز تشيع ندارد، تشيعى كه مفهوم آن دوستى على و خاندان اوست.

اتقان حديث واستوارى مضمون آن حاكى است كه سخن معصوم است و نظاير آن در احاديث اسلامى زياد به چشم مى خورد.

توسل به حق پيامبر و پيامبران پيشين

طبرانى در معجم خود با سندى از انس بن مالك نقل مى كند، وقتى فاطمه بنت اسد درگذشت، پيامبر بر بالين او حاضر شد، گفت: خدا تو را رحمت كند اى مادر دومم، گرسنه مى ماندى و مرا سير مى كردى، برهنه مى ماندى و مرا مى پوشاندى، از غذاهاى لذيذ محروم مى گشتى، و به من مى دادى و در اين كار جز رضايت خدا انگيزه ديگرى نداشتيد.