كنى و از زيات آن بهره بگيرى؟

پاسخ كعب به درخواست خليفه، مثبت بود و در بازگشت، همراه او بار سفر بست. وقتى عمر وارد مدينه گشت نخستين كارى كه انجام داد وارد مسجد شد و به رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم)سلام داد.[1]

البته ما نيازى به اين گونه استشهادهاى جزئى نداريم، زيرا همه مسلمانان در طول چهارده قرن بر جواز سفر، مُهر صحت نهاده وپيوسته كاروانها از نقاط دور به زيارت قبر آن حضرت رهسپار مى شده اند.

سُبكى در مورد سير پياپى كاروانها به سوى مدينه داد سخن داده و يادآور مى شود كه در تمام اعصار، زائران خانه خدا به قصد زيارت قبر پيامبر، راهى را برمى گزيدند كه به مدينه منتهى شود و احياناً به خاطر درك فيض زيارت آن حضرت، دورترين راه را برمى گزيدند كه به اين فيض عظيم برسند. سپس مى گويد كسانى كه مى پندارند هدف از اين سفر زيارت مسجد وگزاردن نماز در آن است، سخت در اشتباهند، و ضمير اين زائران وگفتارشان بر خلاف اين نظر گواهى مى دهد. هدف آنان،چيزى جز زيارت قبر پيامبر و درود بر او نبوده و نيست.

براستى اگر هدف از تحمل رنج اين سفر، زيارت مسجد بود پس چرا بار سفر براى بيت المقدس نمى بندند كه پاداش نماز در آن آن كمتر از مسجد پيامبر نيست؟!

چنانچه اجماع و اتفاق علما ومسلمانان گواه بر جوازِ شرعىِ يك عمل است، اتفاق امت در اين مورد بالاترين اتفاقها است.[2]