بپرهيزند و گناه و دزدى نكنند. در سال بعد، بيعت بر اين بود كه او را كمك كنند و از او دفاع نمايند و همين سبب شد كه پيامبر(صلى الله عليه وآله)مكه را به عزم مدينه ترك كند. تفصيل هر دو بيعت كه در سال هاى يازدهم و دوازدهم بعثت در عقبه و در تاريكى شب انجام شده در سيره ابن هشام آمده است.[1]

بنابراين در اين بيعت، هدف تعيين حاكم نبود، بلكه منصب او قبلاً پذيرفته شده بود، و بيعت براى دفاع از دين يا دفاع از شخص حاكم انجام گرفت. در اين صورت، اين نوع بيعت نمى تواند دليل بر روش گزينش حاكم از طريق مردم باشد .

2. بيعت رضوان

بيعت رضوان در سال ششم هجرت در سرزمين حديبيه انجام گرفت در آن هنگام مسلمانان از ورود به حرم ممنوع شدند. آنان با ساز و برگ جنگى از مدينه بيرون نيامده بودند و احتمال درگيرى نيز وجود داشت. ازاين جهت پيامبر تصميم گرفت كه از مسلمانان بار ديگر بيعت بگيرد از اين رو زير سايه درختى نشست و تمام يارانش، دست وى را به عنوان بيعت براى وفادارى به پيمان