زندگى پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) است كه پس از ورود به مدينه، نظام توحيدى را در قالب حكومت دينى پياده كرد و در اين موارد، عهدنامه و به اصطلاح قانون اساسى نوشته شد كه براى خود بحث جداگانه اى دارد.

علاقه مندان اگر بخواهند از اين عهدنامه كه ميان پيامبر و قبايل ساكن مدينه، نگارش يافت يا معاهده اى كه ميان مسلمانان و يهوديان مدينه نوشته شد، آگاهى يابند، به سيره ابن هشام، جلد 2، صفحات 73 تا 81 مراجعه كنند.

كتاب «الوثائق السياسية» نگارش پروفسور محمد حميدالله، استاد دانشگاه پاريس و كتاب «مكاتيب الرسول» كه حاوى 186 عهدنامه سياسى و قراردادهاى اقتصادى است، منبع خوبى براى فهم لزوم حكومت است و هر دو اثر حاكى است كه حكومت، ركن ركين اسلام و اساس آن است كه بدون آن، پياده كردن احكام اسلامى، امكان پذير نيست.

ولى بايد ديد كه رسول خاتم براى ادامه حكومت پس از رحلت خويش چه راهى را برگزيده است. متكلمان سنّى مى گويند راه انتخاب امت (به وسيله شوراى اهل حل و عقد) و يا بيعت ما نخستين راه را در بحث پيشين مورد بررسى قرار داديم، اكنون راه دوم را بررسى مى نماييم.