من افتخار مى كنم كه در ميان شيعيان مثل شما شخصيتى وجود دارد.[1]

هـ. ارجاع به محمد بن مسلم

عبداللّه بن أبى يعفور مى گويد به امام صادق(عليه السلام) عرض كردم ديدار شما در همه اوقات براى ما امكان پذير نيست، شيعيان مى آيند از من مسائلى مى پرسند كه من پاسخ آنها را نمى دانم، كسى را معرفى كنيد كه من به او مراجعه كنم. حضرت فرمود: «مايمنعك من محمدبن مسلم الثقفى فإنه سمع من أبى و كان عنده وجيهاً»[2]، يعنى چه چيز تو را از مراجعه به محمدبن مسلم ثقفى باز مى دارد؟ چون او از پدرم] مطالب فراوانى[ شنيده است و نزد او آبرومند بود.

اينها نمونه هايى است كه امامان معصوم(عليهم السلام)شيعيان را به اين افراد ارجاع داده اند و آنان در زمان خود مجتهدان وقت خود بوده اند يعنى اگر عمومى را مى شنيدند و دليل بالخصوص نيز بر آنها عرضه مى شد در اين مورد اين دو را با تخصيص جمع مى كردند و همچنين در موارد ديگر.

از اين بيان روشن شد كه فرد عامى (در صورت ترك احتياط)