2. استدلال به آيات

الف. آيه «نفر»

(و ما كان المؤمنون لِيَنفروا كافَّةً فَلَولا نَفَر مِن كلِّ فِرقَة مِنهم طائفةٌ لِيَتَفقَّهوا فى الدين و ليُنذروا قَومَهم إذا رَجعوا إليهم لَعَلَّهُم يَحذَرون)[1].

«شايسته نيست مؤمنان همگى( به سوى ميدان جهاد) كوچ كنند، چرا از هر گروهى، طايفه اى كوچ نمى كند كه در دين آگاهى يابند و به هنگام بازگشت به سوى قوم خود، آنها را بيم دهند؟ شايد( متخلفان) بترسند و خوددارى كنند.»

كيفيت دلالت بستگى به چند مقدمه دارد:

1. كوچ كردن گروهى براى تفقه لازم و واجب است به گواه اينكه در آغاز آيه «لولا» تحضيضيه آورده است.

2. تبليغ احكام براى كوچ كنندگان كه تحصيل كرده اند و آمده اند، واجب و لازم است زيرا با لام امر غائب «ولينذروا» وارد شده است اگر «نفر» و «انذار» واجب شده، نتيجه آن دو كه «حذرِ» شنوندگان است لازم خواهد بود يعنى شنوندگان طبق سخن او عمل كرده و از مخالفت بپرهيزند و مسلماً مقصود از «حذر» ترس