نَقُولُ).

«شعيب گفت: من مى خواهم يكى از دو دختر خود را به همسرى تو درآورم در برابر اين كه هشت سال اجبر من باشىمهر، و اگر ده سال را تمام كردى اختيار با توست. و من نمى خواهم بر تو سخت بگيرم، به خواست خداوند مرا از صالحان خواهى يافت.]موسى [گفت: اين ميان من و تو ثابت بماند، پس هر يك از دو مدت را به اتمام رساندم تحميلى بر من نباشد خداوند بر آن چه مى گويم وكيل است.»

دقت در اين آيه مى تواند ما را به استنباط برخى احكام راهنمائى كند.

1. ابهام در مهريّه; زيرا حضرت شعيب مهريه را مردد بين هشت سال و ده سال قرار داد.

2. عدم لزوم تعيين معقوده حين عقد; آنگاه كه بتواند بعداً معين كند چون فرمود «إحدى ابنتىَّ هاتين».

3. پدر مى تواند مهريه اولاد را در معيشت خود و آنها صرف كند زيرا چوپانى حضرت موسى (عليه السلام) به نفع همگان بود.

آگاهى از سنت و روايات نيز بسان آگاهى از كتاب خدا از مقدمات اجتهاد است.