است كه مردم بگويند اين فرد حلال و حرام امامان را مى شناسد و اين نوع جمله ها در اين روايات متجزى را نيز دربرمى گيرد.

دو مؤيد براى صلاحيت متجزى براى داورى

اولا:در آن عصرى كه امام صادق (عليه السلام) شيعيان را به گروه خاصى ارجاع نمود هرگز آنان مستنبط تمام احكام نبودند زيرا روايات در نقطه اى جمع نشده بود كه همه بر همه ادله احكام دست يابند و اين كار از قرن سوم به بعد انجام گرفت.

ثانياً: پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم) معاذ را براى داورى به يمن فرستادند در حالى كه او بر همه احكام مسلط نبود ولذا حضرت از او پرسيد چگونه قضاوت مى كنى، گفت از روى كتاب خدا، فرمود اگر در كتاب خدا پاسخى بر آن نيابى نباشد چه مى كنى؟ گفت به سنت.

اميرمؤمنان(عليه السلام) به مالك اشتر نوشت:

«ثم اختر للحُكم بينَ الناسِ أفضل رعيّتك فى نفسك ممن لاتضيق به الأمور و لاتمحكه...».

براى داورى از ميان مردم، بهترين آنها را انتخاب كن از كسانى كه مراجعه فراوان، آنها را در تنگنا قرار نمى دهد و برخورد مخالفان با يكديگر او را به خشم و كج خلقى وادار نمى كند، در اشتباهاتشان پافشارى نمى كنند و بازگشت به حق هنگامى كه براى آنها روشن شد بر آنها