عرض كردم اگر به آنان رجوع نكنند پس در مرافعات به كجا رجوع كنند، امام صادق(عليه السلام)چنين فرمود:

«يَنظُران إلى مَن كانَ مِنكُم مِمَّن قَد رَوى حديثنا وَ نَظَر في حَلالِنا وَ حَرامِنا و عَرَفَ أحكامَنا فَليَرضوا به حَكَماً فإنّى قَد جَعلته عَليكم حاكِماً فإذا حَكَم بِحُكمِنا فَلَم يُقبَل مِنه فإنّما استخفّ بِحُكم اللّه و علينا ردّ والرادّ علينا رادّ على اللّه و هُو على حدّ الشِّرك باللّه».[1]

«اين دو نفر كه اختلاف مالى دارند، مى نگرند( مراجعه مى كنند) به آن كس از شما كه حديث ما را روايت كند، و در حلال و حرام ما صاحب نظر باشد، و احكام ما را بشناسد در اين صورت او را به داورى بپذيريد من او را حاكم و داور براى شما قرار دادم، هرگاه او به حكم ما داورى كرد و از او پذيرفته نشد، حكم خدا سبك شمرده، و حكم ما را رد كرده، و آن كس حكم ما را نپذيرد، در حقيقت داورى خدا را نپذيرفته است و اين كار به منزله شرك به خدا است».

استدلال به حديث در گرو اين است كه حديث اوّلا از نظر سند