در حالى كه نفوذ حكم از آن خداست ولى چون داورى در ميان مردم نيازمند هم جنس بودن داور با مردم است خدا اين ولايت را در درجه اول به انبياء و اولياء عطا فرموده است مثلا درباره جناب داود مى فرمايد:

(يا داودُ إنّا جَعَلناكَ خَليفَةً فى الأَرضِ َفاحْكُم بَينَ النَّاسِ بِالحَقِّ وَلاتَتَّبِع الهَوى فَيَضلّك عَن سَبِيلِ اللّهِ).[1]

و در آيه ديگر از اعطاء اين منصب به رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) سخن مى گويد چنانكه مى فرمايد:

(فَلا وَ رَبّكَ لايُؤمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَر بَينَهُم ثُمَّ لايَجِدوا فى أنفُسِهم حَرجاً ِممّا قضَيتَ وَ يُسلِّمُوا تَسليماً)[2].

پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم) علاوه بر منصب رسالت كه تبليغ احكام الهى و تبيين معارف است داراى منصب قضاوت و داورى بود كه