فقيهان درگذشته اكتفا شود مسلماً علم از تكامل باز مى ماند. دليل واضح، تفاوت فقه شيعى و فقه سنى است چون درشيعه باب اجتهاد باز بوده پيوسته در هر زمانى فقيهان برجسته، مرجع احكام و مسائل شرعى بودند فقه به تكامل رسيده است اما در فقه سنّى كه از سال 665 هـ باب اجتهاد بسته شده[1] فقه حالت ركود به خود گرفته، جز حاشيه نگارى و تكرار نظريه گذشتگان كارى انجام نگرفته است. به همين جهت اخيراً انديشمندانى از فقيهان اهل سنت بر اين شده اند كه باب اجتهاد را بگشايند و به بالا بردن سطح فقاهت بپردازند. و ما در اين مورد، در كتاب «مصادر الفقه الاسلامى» به صورت گسترده سخن گفته ايم.