حرام نمى كرديم>».

يعنى اگر شرك ورزيديم و حلال الهى را حرام كرديم به خاطر خواست خدا بود كه ما را به اين مسير سوق داده است.

پس از رحلت رسول خدا (صلى الله عليه وآله) انديشه جبرى گرى در ميان امويان رواج بيشترى پيدا كرد و كاملاً جنبه سياسى داشت.

1. مخالفت با على(عليه السلام)

طرفدارى از جبرى گرى نوعى مخالفت با انديشه هاى امام اميرمؤمنان(عليه السلام) بود كه وى در سخنان خود، جبرى گرى را محكوم مى كرد و در پاسخ آن پرسش كننده فرمود: تو مى انديشى كه تقدير خدا، تقدير الزام آور است و اين انديشه شيطانى است.[1]

امام همين طورى كه بر اختيار و آزادى انسان تأكيد مى كرد از تشبيه و تجسيم نيز جامعه را برحذر مى داشت و سخنان امام(عليه السلام) در نهج البلاغه گواه بر اين مطلب است.[2]

و لذا در ميان دانشمندان دو جمله معروف هست كه مى گويند:

ـ العدل و التنزيه علويان.

ـ و الجبر و التشبيه أمويان.[3]