(رَبُّنَا الذِي أَعْطَى كُلَّ شَيءْ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى);[1]

پروردگار ما كسى است كه به هر چيزى آفرينش ويژه آن را داده سپس آن را راهنمايى كرده است.

چه تعبيرى روشن تر از اين كه مى رساند حتّى تخمى كه در زير خاك پنهان شده است، داراى هدايت تكوينى است كه خاك را مى شكافد، سر از خاك درمى آورد، آن گاه تحت شرايطى رشد مى كند و درخت تنومند و برومندى مى شود.

(سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الأَعْلَى * الذِي خَلَقَ فَسَوَّى * وَ الذِي قَدَّرَ فَهَدَى);[2]

به نام پروردگارت كه بلند و برتر است تسبيح گوى، خدايى كه آفريد و سپس به تكميل آن پرداخت. خدايى كه اندازه گيرى كرد و سپس راهنمايى نمود.

ظاهر آيه اين است كه خدا هر موجودى را با اندازه گيرى خاصّى آفريده است سپس آن را براى پيشرفت هدايت نموده است.

تنها اين دو آيه نيست كه از يك هدايت همگانى مربوط به همه موجودات خبر مى دهد، برخى از آيات درباره هدايت زنبور عسل براى كارهاى شگفت آورش خبر مى دهد و از اين هدايت عمومى