6. در كارهاى خير و نيك با پيامبر مخالفت نكنند.[1]

علّت اين بيعت آن بود كه در ميان مكيان، زنان آلوده و ناپاك، فراوان بودند. اگر از آنان ميثاق و پيمانى گرفته نمى شد، احتمال داشت به اعمال ننگين خود، در خفا ادامه دهند.

در اين مورد هم بيعت براى تعيين حاكم نبود، بلكه حاكمِ مسلّم از پيروان خود، پيمان مى گرفت كه به احكام الهى عمل كنند.

بنابراين نمى توان به استناد اين روايات بيعت را اساس تعيين حاكم قرار داد.

بيعت و كشف افكار عمومى

اگر شيوه حكومت پس از رحلت پيامبر گرامى، گزينش مردمى باشد ( هر چند اين امر ثابت نشده بلكه خلاف آن ثابت شده است ) مى توان گفت:بيعت، طريقى براى جلب افكار عمومى است، و اين مطلب از كلمات امام على بن ابى طالب(عليه السلام) كاملاً استفاده مى شود.

تاريخ نگاران مى نويسند پس از قتل عثمان، مردم به خانه على(عليه السلام) ريختند و مى خواستند با او در خانه اش بيعت كنند، حضرت به آنان فرمود:

«فإنّ بيعتى لاتكون خفية ولا تكون إلاّ فى